Przepływ informacji pomiędzy koniem a jeźdźcem realizowany jest przy pomocy tzw. pomocy jeździeckich czyli specyficznego języka komunikacji niewerbalnej. Pomoce jeździeckie są sygnałami dawanymi przez jeźdźca dzięki, którym oddziałuje on na konia w celu nakłonienia go do realizowania zadanych poleceń. Język jeździecki ma własną częstotliwość, intonacje i strukturę.
Pomoce jeździeckie można podzielić na naturalne pomoce jeździeckie oraz sztuczne pomoce jeździeckie. Pomoce naturalne koncentrują się na bezpośrednim oddziaływaniu ciała jeźdźca na konia. Pomoce sztuczne polegają na wzmocnieniu wydawanych rozkazów przez jeźdźca.
Pomoce naturalne
Wierzchowca ujeżdża się głównie przy wykorzystaniu 4 pomocy jeździeckich, którymi są dosiad, łydki, ręce i polecenia głosowe. Ruch łydek nakazuje wierzchowcowi ruch do przodu lub w bok. Najmocniejsze oddziaływanie łydek występuje w rejonie popręgu im łydka jest dalej wysunięta do tyłu tym słabszy bodziec dajemy wierzchowcowi. Należy pamiętać aby ucisk łydki nie był zbyt silny ponieważ zbytnio duży ucisk spłyca sygnał przekazywany wierzchowcowi.
Dosiad
Prawidłowy dosiad wierzchowca zapewnia bezpieczną i komfortową jazdę. Ważne przy tym jest aby posiadać dobrze dopasowane siodło. Warto w tym celu skorzystać z usługi saddle fittingu przy jego zakupie. Jeździec powinien ciągle mieć równowagę w siodle oraz zsynchronizować swoje ruchy z ruchem wierzchowca. Dosiad wywiera wpływ na kierunek jazdy konia. Ma także istotny wpływ na wielkość wykroku. Rozróżnić można dwa rodzaje dosiadu. Dosiad ujeżdżeniowy a także półsiad.
Dosiad ujeżdżeniowy polega na podparciu się na kości łonowej i kościach kulszowych. Jeździec jest osadzony w najgłębszym miejscu siodła. Kluczowym elementem właściwego dosiadu ujeżdżeniowego jest prosta sylwetka ze wzrokiem skierowanym do przodu, z łokciami przy ciele. Miednica musi nadążać za ruchami konia. Kolana powinny przylegać do siodła i być lekko ugięte.
Półsad
Polega na obciążeniu grzbietu konia. Sylwetka jeźdźca jest lekko pochylona w przód. Nogi są twardo ułożone w strzemionach a jeździec jest głęboko osadzony w siodle. Półsiad wykorzystywany jest zazwyczaj podczas wykonywania skoków przez przeszkody.
Ręce (wodze)
Wodze zapewniają kontrolę nad pyskiem wierzchowca a przez to jeździec może oddziaływać na zachowanie konia. Należy pamiętać aby nie stosować zbyt mocnej siły przy wykorzystywaniu wodzy, gdyż w ten sposób wywołujemy ból koniowi a ten zareaguje przeciwnie do naszych oczekiwań. Stosowanie wodzy musi odbywać się tylko wraz z użyciem pozostałych pomocy jeździeckich gdyż w przeciwnym wypadku nie przyniesie to założonego skutku. Wodze nigdy nie mogą być skręcone, powinny być pewnie trzymane. Przez wodze możemy dać koniowi sygnał do spowolnienia lub do zmienienia kierunku jazdy.
Głos
Dopełnieniem naturalnych pomocy jeździeckich jest głos wydawany przez jeźdźca. Koń dość dobrze czuje intonację głosu, a także jest w stanie nauczyć się podstawowych komend. Stosowanie głosu pomaga wzmocnić oddziaływanie innych pomocy jeździeckich.
Sztuczne pomoce
Do sztucznych pomocy jeździeckich kwalifikuje się ostrogi oraz palcat. Ostrogi są metalowymi mocowaniami przytwierdzanymi do obuwia jeźdźca, które dają możliwość wzmocnić oddziaływanie pomocy jeździeckiej łydek. Szpicruta nazywana również palcatem jest specjalnego rodzaju batem.
Wykorzystywanie pomocy sztucznych nie jest zalecane ze względu na możliwość sprawienia bólu wierzchowcowi. Jeśli jednak wykorzystuje się pomoce sztuczne należy używać ich z dużym wyczuciem.